Tekst uit De Opstandigen :
"p. 453]Millicent had hem al een paar maal saai en vervelend gescholden en zijn verweer, dat een man als hij wel eens aan wat anders had te denken dan aan sport en pretjes, viel, hij voelde het wel, allesbehalve in goede aarde...
Weer had Steven een driftig gebaar... hij wou nu aan dat alles niet denken, hij wou nu eens uitsluitend van de wandeling met zijn jongste dochtertje genieten, wat had ze er daareven weer allerleukst uitgezien, zij was de eenige van zijn meisjes, die zich wist te kleeden met de een beetje gedurfde chic die hij in een jonge vrouw zoo graag zag. En een oogenblik later betrapte hij zich glimlachend dat hij een extra kleurige das bij zijn nieuwe grijze pak zocht en zijn lichten flambard nog een beetje schuiner op het hoofd zette dan anders.
Zij liepen gezellig gearmd door het kleine steegje naast het huis om op de singels te komen; op de plaats waar heel vroeger de fabriek van Coornvelt, de volderij en het kantoor hadden gestaan, was nu de garage; de chauffeur die de groote Lincoln-limousine afspoot, wist handig zóó te manoeuvreeren dat hij met zijn rug naar zijn principaal toestond, Steven had gisteren ruzie met hem gehad... de kerel was nijdig dat hij drie avonden tot over twaalf voor het Casino in Noordwijk had moeten wachten; geen lastiger volkje dan chauffeurs... en hij overpeinsde tot Kitty's vermaak, wat zijn grootvader en overgrootvader wel zouden hebben gezegd en gedaan, wanneer een ondergeschikte een lóóntrekkende het lèf zou hebben gehad hen niet te groeten."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten